دورکاری، با تمام مزایایی که برای فریلنسرها و سازمان‌ها دارد، خالی از چالش نیست. انعطاف‌پذیری بالا، حذف زمان رفت‌وآمد و افزایش استقلال، تنها یک روی ماجراست. آن‌سوی این سکه، مسائلی مثل کار بیش‌ازحد، آشفتگی در اولویتبندی، حواسپرتی و اختلال در ارتباطات تیمی قرار دارند. در این مقاله از اتنسی، نگاهی واقع‌بینانه به چالشهای رایج دورکاری انداختیم و برای هرکدام، راهکاری عملی پیشنهاد کردیم. با ما همراه باشید!
۱. مرز ناپیدای کار و زندگی
برخلاف تصور برخی مدیران، مشکل اصلی در دورکاری، کمکاری نیست؛ بلکه اغلب افراد درگیر کار بیش‌ازاندازه می‌شوند. وقتی مرزی بین خانه و محل کار وجود نداشته باشد، ساعت کاری کش‌می‌آید و فرسودگی شغلی به‌مرور شکل می‌گیرد.
چطور کار را به‌موقع تمام کنیم؟
-
ساعات مشخص کاری تعریف کنید و به آن پایبند بمانید.
-
قرارهای شخصی را برای پایان روز بگذارید تا مجبور به ترک فضا شوید.
-
استراحت‌های کوتاه ولی منظم داشته باشید.
-
محیط کاری را از فضای زندگی جدا کنید، حتی با یک میز مستقل.
-
اعلان‌ها را خاموش کنید؛ تمرکز، مهم‌ترین سرمایه‌تان است.
۲. سردرگمی در اولویت‌ها
در فضای دورکاری که خبری از پیگیری لحظه‌ای مدیر نیست، مهارت مدیریت زمان حیاتی می‌شود. نداشتن برنامه شفاف، باعث انجام کارهای کم‌اهمیت و جا ماندن از ضرب‌الاجل‌ها می‌شود.
نسخه‌ای برای اولویتبندی مؤثر:
-
هر روز صبح، لیست کارهای مهم را یادداشت کنید.
-
تعداد وظایف روزانه را واقع‌بینانه تعیین کنید.
-
از ابزارهای مدیریت کار مثل Asana، Trello یا اتنسی استفاده کنید.
-
انرژی خود را بشناسید و وظایف سخت را به ساعات پربازده اختصاص دهید.
۳. حواسپرتیهای خانگی
در خانه، عوامل پرت‌کننده تمرکز شکل تازه‌ای به خود می‌گیرند: از صدای زنگ در گرفته تا حضور کودکان و اعضای خانواده.
برای کاهش مزاحمت‌ها:
مسئله مهم در این میان این است که بدانیم، نمی توان به طور کلی از این حواس پرتی ها اجتناب کرد و برخی از آن ها ناگزیر هستند.
-
نشانه‌ای برای تمرکز تعیین کنید (مثل هدفون یا درِ بسته).
-
با دیگران درباره نیازتان به سکوت صحبت کنید.
-
کودکان را با فعالیتهای ساده اما جذاب سرگرم کنید.
-
برنامه کاری ثابتی داشته باشید تا دیگران نیز با آن هماهنگ شوند.
۴. مشکلات فنی: خاموشی‌های بی‌هشدار
قطع شدن اینترنت یا خرابی سیستم، در دورکاری بیش از همیشه بحرانی می‌شود. گاهی همین وقفه‌های ساده، یک جلسه مهم یا موعد تحویل پروژه را به خطر می‌اندازد.
توصیه:
- همیشه یک پلن جایگزین برای اتصال اینترنت داشته باشید (مودم پشتیبان یا دیتای موبایل).
- فایل‌ها را در فضای ابری نگهداری کنید تا در صورت خرابی سیستم، دسترسی قطع نشود.
۵. نبود نظارت رو‌در‌رو
برای مدیران، نبود ارتباط چهره‌به‌چهره با کارمندان، مساوی است با نگرانی: از کمکاری گرفته تا افت کیفیت. اما این چالش، با ابزار و ذهنیت درست، قابل حل است.
راه‌حل‌ها:
- نرمافزارهای مدیریت زمان مثل اتنسی را به‌کار بگیرید.
-
روی خروجی تمرکز کنید نه فقط ساعات حضور.
- اهداف و معیارهای سنجش عملکرد را شفاف کنید.
برای راه‌حل‌های ردیابی حضور در دورکاری، به مقاله همه چیز درباره “حضور و غیاب با لوکیشن” + معرفی بهترین نرم‌افزار مراجعه کنید.
۶. فاصله افتادن میان اعضای تیم
دورکاری، اگر بدون ساختار اجرا شود، باعث انزوای کارکنان و از دست رفتن هماهنگی‌ها می‌شود. نبود ارتباط مستمر، زمینه‌ساز خطا، بی‌انگیزگی و تعارض‌های پنهان است.
چطور تیم را یکپارچه نگه داریم؟
- از یک پلتفرم مشترک برای گفتگو و کار تیمی استفاده کنید (مثل Slack، Microsoft Teams یا پلتفرم‌های بومی).
-
جلسات آنلاین منظم برگزار کنید؛ حتی اگر کوتاه باشد، ریتم همکاری را حفظ می‌کند.
-
تماس تلفنی را دست‌کم نگیرید؛ گاهی از ده‌ها پیام بهتر است.
-
با اعضا تعامل فعال داشته باشید؛ ابهام‌ها را به حال خود رها نکنید.
کلام آخر
دورکاری نه خوب است و نه بد؛ بستگی دارد چطور آن را اجرا کنیم. با آگاهی از چالشها و استفاده از ابزارهای مناسب، میتوان آن را به یک تجربه مثبت برای کارمندان و سازمان تبدیل کرد. پیشنهاد می‌کنیم اگر با این مسائل مواجه‌اید، نگاهی به قابلیت‌های نرم‌افزار حضور و غیاب اتنسی بیندازید؛ چون طراحی‌اش دقیقاً برای حل همین چالش‌هاست.
8 پاسخ
برای کسی که تازه دورکاری رو شروع کرده و هنوز با فرهنگ خودش آشنا نیست، چطور میشه از احساس انزوا و بی‌انگیزگی جلوگیری کرد؟
ممنون از سوال شما… اولین قدم، مهارت در ارتباط‌گیری حرفه‌ای از راه دوره. در جلسات گروهی، فعالانه کامنت بده، سوال بپرس، ایده مطرح کن. دوم، برنامه‌ای برای “ارتباطات غیررسمی” ترتیب بده. مثلاً یک روز در هفته تماس ۱۵ دقیقه‌ای با همکار داشته باش، صرفاً برای گپ و گفت. سومی، تعیین اهداف کوچک و قابل دستیابی‌ه، چون انجام موفق اون‌ها به ایجاد حس موفقیت و انگیزه کمک می‌کنه.
من همیشه وقتی از خواب بیدار می‌شم، مستقیم سر کار می‌رم و شب هم حس می‌کنم هنوز کاری مونده. چطور می‌تونم با دورکاری، شروع و پایان کاری واضح داشته باشم؟
سوالی بسیار مهم و شایع بین فریلنسرها — وقتی محل زندگی و کار یکی باشه، ذهن مرز مشخصی بین “زمان استراحت” و “زمان کار” نمی‌کشه. راه‌حل‌های ساده ولی مؤثر وجود داره: اول صبح قبل از ورود به کار، یک روتین ثابت مثل پیاده‌روی، نوشیدن قهوه یا حتی ۱۰ دقیقه مدیتیشن مشخص کنید. همین‌طور در پایان روز، یک “نشانه پایانی کاری” داشته باشید — مثل خاموش کردن لپ‌تاپ، تعویض لباس، یا ترک میز کار. این‌ها به ذهن کمک می‌کنن بفهمه “وقت کار تمام شده”.
دورکاری برایم حس کم‌دیده شدن در تیم ایجاد کرده. چطور می‌تونم در پروژه‌ها دیده بشم و ارتباطم با مدیر و همکاران محو نشه؟
سلام و سپاس بابت مطرح کردن این دغدغه. اتفاقاً این حس «ناپیدا بودن» در دورکاری، مسئله‌ای پنهان اما تأثیرگذار بر رضایت شغلیه. راه‌حل‌های زیر می‌تونه به دیده شدن بیشتر کمک کنه:
۱. مستندسازی کارهاتون و ارائه گزارش‌های کوتاه ولی منظم به مدیر یا تیم.
۲. حضور فعال در جلسات و مخصوصاً مطرح کردن پرسش یا ارائه بازخورد.
۳. استفاده به‌جا از پیام‌رسان‌ها برای به‌اشتراک‌گذاری موفقیت‌ها، حتی کوچک.
۴. داوطلب شدن برای ارائه یا مدیریت بخش‌هایی از پروژه‌ها.
در آخر، می‌تونید با مدیر یا لیدر تیم جلسه کوتاهی بذارید و درباره نقش خودتون و نقاط قابل تقویت صحبت کنید. شفاف‌سازی انتظارات، رابطه‌ها رو شفاف‌تر و قوی‌تر می‌کنه.
من موقع دورکاری سخت تمرکز می‌کنم چون مغزم دائم بین کارهای خونه و پروژه می‌چرخه. چطور می‌تونم ذهنم رو فقط روی کار متمرکز نگه دارم؟
کاملاً درک می‌کنم – این مشکل خیلی‌هاست. مهم‌ترین نکته، ساختن یک مرز ذهنی بین «کار» و «خانه» است، حتی اگر فیزیکی جدا نباشه. توصیه می‌کنم:
– یک روتین شروع کار مشخص داشته باشید (مثل بستن در، پوشیدن یک لباس کاری خاص یا حتی زدن عطر).
– کار رو به بازه‌های زمانی مشخص تقسیم کنید. تکنیک پومودورو (۲۵ دقیقه تمرکز، ۵ دقیقه استراحت) فوق‌العاده مفیده.
– برای کارهای خانه در طول ساعات کاری، یک لیست بنویسید و قول بدید فقط بعد از پایان کار بهشون برسید.
با تمرین و تداوم، ذهن شما یاد می‌گیره این دو فضا رو از هم جدا کنه.